Friedrich Adolf Mauritz Lamping

[Source: Ma patrie est au ciel: Leven en werk van Willem Emmery de Perponcher, by Francis Bulhof, p 68]

Hoofdstuk 6, Streven naar geluk:

Begin citaat ---

... In het voorbericht bij het "Eerste stukje", gedateerd 7 sept. 1768, schtste Perponcher het ontstaan van de Brieven. Ze zijn in eerste instantie gericht aan zijn boezemvriend Friedrich Adolph Mauritz Lamping, die hem op 7 mei 1765 had voorgsteld het geluk tot onderwerp van een briefwisseling te maken en daarop is hij ingegaan. Lamping werd in 1738 geboren in Baccum (bij het Duiste stadje Lingen), liet zich op 2 oktober 1754 als theologisch student aan de miniscule universit van Lingen inschrijven. [Source: Album Sutdiosorum Academiae Lingensis 1689-1819, blz 48, Dank aan Dr. Ludwig Remling, stadarchivaris te Lingen, tevens aan de heer Paul Heine in Baccum].Hoe hij Perponcher heeft leren kennen is nog niet duidelijk Zij verkeerden natuurlijk in geheel verschillende sociale kringen, zodat men wel moet aannemen dat het contact, het zijn in Utrecht, hetzij in Den Haag, op kerkelijk basis tot stand kwam. Lamping bracht de laatste jaren van zijn kortstondig leven als adjunct-predikant in Ootmarsum door en overleed aldaar op 1 november 1767 aan een "verzwering van de longen", tuberculose, zou men nu zeggen. Uit de rampen die hem, maar Perponcher in het voorbericht mededeelt, troffen, moet men opmaken dat deze broze predikant allerminst geschapen was om als ontvanger van brieven over het geluk op te treden. Rouw om de dood van zijn vader, zorg om de ziekte van zijn jonge vrouw en de zekerheid van een vroege dood hebben Lampings laatste jaren verduisterd. Hartroerend is Lampings afscheid, in Perponchers voorbericht uit diens brieven aangehaald:

O mijn enige, mijn beste vriend! Dit zijn miscchien de laatste regels die gij van de hand uws vriends ontvangen zult. - Vaarwel mijn vriend! - tot in den dood blijve ik u nog onafscheidelijk toegedaan (blz 10-11)

To op het laatste behield Lamping het geloof in zijn God:

Eeuwige lof en dankzegging werde u toegebracht voor de tijd gedurende welke gij mij het genot uwer weldaden hebt vergund en behaagt het u nu een derzelven terug te nemen, uw welbehagen allees is wijs, rechtmatig en goed, uw welbehagen geschide en uw naam zij in eeuwigheid geprezen (blz 12).

--- Einde citaat

Waar hebben Willem Emmery de Perponcher en Lamping elkaar leren kennen? Die vraag wordt in het boek gesteld.
Lamping woonde in Baccum, ging in Lingen studeren, en verhuise daarna naar "het verre" Ootmarsum. Bulhof neemt aan dat het contact in Utrecht, danwel Den Haag ontstond. Perponchers vader was een pruisische gezant. Is het aannemelijk te maken dat Perponcher en Lamping elkaar hebben leren kennen in Baccum, Lingen of ergens daar in de buurt?